๐ ฟ้าคะนองก้องครางกลางผืนฟ้า
เมขลาล่อแก้ววาบแววไหว
รามสูรเคืองแค้นแน่นหทัย
ขว้างขวานไปตะบึงประหนึ่งพาล
๐ เป็นตำนานขานขับนับนานเนิ่น
พอเพลิดเพลินพาเล่ามากล่าวขาน
หากแต่ฝนหล่นในใจแสนนาน
ได้แต่จารใจหม่นหมายปรนเปรอ
๐ เรียงร้อยร่ำฉ่ำดั่งหวังให้รู้
ว่าพี่ผู้อยู่ไกลใฝ่เสมอ
อยากฟังคำพร่ำวอนเหมือนก่อนเจอ
ยามน้องเพ้อพรอดอ้อนเว้าวอนใจ
๐ ฝนครึ้มฟ้าคราใดพาใจคิด
เพ่งพินิจจิตคล้ายคลายผ่องใส
หลายเดือนปีที่สองเราต้องไกล
ความอาลัยไยมาทุกคราคราว
๐ ไม่อยากจากจำยอมห่างจอม ขวัญ
นานนับวันผ่านวน..ร้อน..ฝน..หนาว
ก่อตำนานสานรักถักเรื่องราว
มุ่งสืบสาวยาวไปให้นานครัน
๐ ยามฝนหลั่งโลมมาจงอย่าโศก
ยามลมโบกโยกหมุนอย่าหุนหัน
รอลมลาฟ้าใสชื่นใจพลัน
คงเห็นฝันฝากในสายรุ้งงาม
คงเห็นฝัน พี่ฝากใน สายรุ้งงาม....ฯ
