แตะมือเธอเพียงเบา ๆ และกุ้มไว้ บอกเรื่องราววันที่เราต้องไกล
เหนื่อยแค่ไหนที่ลำพัง วันที่เรานั้นห่าง สิ่งรอบตัวที่ยังจำ
ทำให้รู้ ขาดเธอคงทำใจไม่ได้ อยู่ลึก ๆ ฉันยังกลัว วันที่เสียเธอ
หากลืมตาในวันพรุ่งนี้ฉันไม่มีเธอ หากผ่านคืนนี้ได้รู้ต้องเจอเธอไม่กลับมา
หากความเป็นจริงที่เย็นชาลบเลือนทุกอย่าง จะยืนคนเดียวได้นานสักแค่ไหน
หากความหนาวเป็นตัวเเทนของความเดียวดาย อะไรมากมายที่เหลือข้างในไม่เคยพูดไป
แค่อยากวอนขอให้ลมและความหนาวใดโปรดอย่าทำลายวันคืนของเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น