ความรักเหมือนกับ…
H2O ที่จำเป็นต่อชีวิต
หินผา ถ้ารักนี้มั่นคง
สายน้ำ ที่ไม่มีอะไรมาตัดให้สายสัมพันธ์ให้ขาดลงได้
ก้อนเมฆ ที่เราสามารถมองได้หลายรูปแบบ
ท้องฟ้า ที่จะอยู่กับเราไปทุกที่
แสงแดด ที่จะให้ความอบอุ่นกับเราเสมอ
อากาศ ไม่มีตัวตน(สัมผัสไม่ได้)
ต้นหญ้า ที่สามารถเกิดได้ทุกที่
ต้นไม้ ที่เราทั้งสองต้องดูแลและใส่ใจ(ด้วยรัก)
บ่อยครั้งที่ ความรัก ทำให้เราลืมไปในหลาย ๆ สิ่ง
ลืมว่า…
เราเคยกินข้าวคนเดียว. . . โดยไม่รู้สึกเหงา
เราถือกระเป๋าเองได้. . . โดยไม่รู้สึกหนัก
เคยเดินกลับบ้านคนเดียว. . . โดยไม่รู้สึกว่าเป็นเรื่องยาก
ยิ่งกับความรัก ที่คบกันเนิ่นนาน
ยิ่งเนิ่นนาน ความผูกพันก็ยิ่งมาก
เมื่อความผูกพันเริ่มมาก ชีวิตเราก็มีแต่ความเคยชิน
เคยชินที่จะกินข้าวกับเขา ดูหนังกับเขา
เดินกลับบ้านกับเขา โดยมีเขาเอื้อมมือมาถือกระเป๋าให้
ความรัก ไม่ได้ทำให้ผู้หญิงอ่อนแอลงหรอก
แต่ความรัก มักทำให้ผู้หญิงลืมการใช้ชีวิตคนเดียว
ไม่ต่างจากนาฬิกาแขวนผนัง ที่เดินบอกเวลาไปเรื่อยๆ
โดยลืมไปว่าที่นาฬิกาเดินได้นั้น เพราะมีถ่านให้พลังงานอยู่
ดังนั้น จึงมีความเป็นไปได้ว่าถ่านจะหมด
เป็นไปได้…พอๆ กับความรักที่เคยมีมาจะหมดลง
ซึ่งถ้าวันที่ถ่านหมดมาถึงจริง ๆ
ถึงแม้สองเข็มนาฬิกาจะหยุดเดิน แต่เชื่อไหมว่า…เวลายังเคลื่อนไป
เวลาบนโลกนี้ไม่ได้หยุดเหมือนสองเข็มนาฬิกา
ความรักที่หมดลงแล้วนั้น ก็เช่นกัน
ความรักหมด แต่ไม่ได้หมายความว่า “ชีวิต” จะหมด
ชีวิตของเรา ยังก้าวเดินต่อไปได้เสมอ
อาจเหงาบ้าง ที่ต้องกลับมากินข้าวคนเดียว เดินคนเดียว
อาจเจ็บปวดบ้าง ที่เบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคยไม่ปรากฏบนหน้าจอบ่อยๆ อีกแล้ว
แต่เชื่อไหมว่า ก่อนหน้าที่ไม่มีเขา เราก็ยังอยู่อย่างมีความสุขได้
หากชีวิตคือนาฬิกา และ เข็มสองเข็มคือความรัก
มันก็ยังมีโอกาสที่จะใส่ถ่านความรักก้อนใหม่อยู่ทุกเวลา และเข็มสองเข็มก็ยังมีโอกาสเริ่มเดินต่อไปอีกครั้งหนึ่ง. . .
สายลม ที่จะมาอย่างพลิ้วไหวหรืออาจดั่งพายุ
ทะเล ที่สามารถจัดระบบนิเวศของมันเองอย่างสมบูรณ์
ปรากฏการณ์ทางธรรมชาติ คาดเดาไม่ได้ว่าจะเกิดเมื่อ ไหร่…
ขอบคุณที่มา :: kang-ka-roo
