คิดอยู่เสมอว่า
ใจที่ด้านชาและปวดร้าว
คงจะไม่มีความรู้สึกใดๆอีก
และเมื่อหลับตาลง
น้ำตาคงจะไม่ไหลรินออกมาอีก
แต่ในความฝัน ฉันมองเห็นอย่างชัดเจน
น้ำตาแห่งความทุกข์ระทมและขมขื่นของฉัน
ยังไหลรินออกมาดั่งสายน้ำ
แล้วรวมตัวกันกลายเป็นสายรุ้ง
หัวด้านหนึ่งอยู่ใกล้ตัวของฉัน
แล้วทอดปลายยาวออกไปที่ท้องฟ้า
สายรุ้งเจ็ดสีที่ดูเหมือนดั่งมนต์มายา
ทำให้หัวใจที่ด้านชาของฉัน
สดใสมีชีวิตขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง
หัวใจที่สดใสและมีความสุข
ซึมซาบเอิบอิ่มด้วยความปีติจนยากที่จะหาคำใดมาเปรียบ
ขณะเมื่อเหิรลอยละล่องสู่สะพานสายรุ้ง
ผมยาวสลวยของฉันบินสยายไปตามลมอย่างแผ่วเบา
กระโปรงของฉันก็พลิ้วไหวไปตามลมไปมาเช่นกัน
กลัวแต่ว่าสายรุ้งนี้เมื่อปรากฏขึ้นมาไม่นาน
แล้วก็ต้องจากไป
แม้จะเป็นน้ำตาแห่งความทุกข์ระทม
แต่เมื่อปล่อยให้มันไหลออกมาตามแรงแห่งความบีบคั้น
มันก็ทำให้ฉันได้สัมผัสกับความสุขและความหอมหวาน
ฉันกลัวเหลือเกิน กลัวว่าฉันจะตื่นจากความฝัน
แล้วพบเจอกับสิ่งที่ฉันต้องร้องไห้ออกมาแม้แต่ในความฝัน
จะขอหลับอยู่ในความฝันอย่างนี้ตลอดไปจะได้ไหม?
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น