เรือลำน้อย ๆ

หากชีวิตเปรียบดังทะเล ฉันคงคล้ายเป็นเรือล่องไป
ให้ลมพาพัดไป ไร้ทิศทาง สุดขอบฟ้ากว้างใหญ่
ใครรู้บ้าง สุดท้ายหนทาง จะร้ายหรือดี

มีความหวัง ฝั่งอันแสนไกล เป็นเพียงแสงรำไรอ้างว้าง
จะมีใครสักคน หรือไม่มี
หากคืนไหนไร้ดาว เหงาทุกที
ชีวิตก็อย่างนี้ อยากมีความหมาย

เราคงเป็นดั่งเรือน้อยลำหนึ่ง
ในทะเลแห่งชีวิตกว้างใหญ่ ฟ้า คลื่นลมซัดมาก็หวั่นไหว
ในใจมีแต่จุดหมายคือฝั่ง มันจะไกลสักเพียงไหนต้องไป
แม้ว่าในหัวใจไม่มีใครเลย

ฉันก็คงเป็นแค่เพียง ผงฝุ่นในสายลม ไม่มี ไม่มีความหมายใด ไม่มีใคร มรสุมพัดผ่าน ทานไว้ได้ ชีวิตวันต่อไป ไม่มีใครรู้