ห่างไกลเหลือเกิน......

เมื่อวันที่เราต้องห่างกันไกล
รู้ไหมว่าหัวใจยังห่วงหา
ไม่อยากให้เราไกลสายตา
อยู่ใกล้คงดีกว่าต้องห่างกัน

เธอบอกไว้ว่าเพราะเป็นหน้าที่
คนดี ตัวฉันนี้ ใจสั่น สั่น
รู้ไหมแต่ละครั้งที่ไกลกัน
ฉันเองนึกหวาดหวั่นทั้งกายใจ

อยากมีเธออยู่ข้าง-ข้าง
ยามอ้างว้างมีเธอปลอบขวัญให้
ยามทุกข์ท้อ เธอเป็นกำลังใจ
ยามร้องไห้เธอช่วยซับน้ำตา

ต่อแต่นี้ยามที่เราต้องไกล
หัวใจคงไม่สดใสเริงร่า
เพราะคนที่ทำให้ฉันหัวเราะ..
......อยู่ทุกครา.....
กำลังจะห่างฉัน ไปไกลตาอีกนาน

เธอบอกให้ฉันเข้มแข็งไว้
จะไม่เปลี่ยนไป แม้เวลาหมุนผ่าน
เคยรักอยู่เช่นไร ก็ยังรักเช่นวันวาน
แม้อีกนาน กว่าเราจะได้พบกัน

ฉันจะจำคำเธอเก็บเอาไว้
บอกตัวเองให้ใจไม่ไหวหวั่น
รอวันคนดี กลับมาเพื่อผูกพัน
ต่อเติม แต่งฝัน วันห่างไกล

แต่ละวันที่เรานั้นไกลห่าง
ความอ้างว้างคลืบคลานเข้ามาใกล้
ความเหงาแวะเวียนมาในหัวใจ
ให้ฉันได้คิดถึงเธออยู่ทุกวัน

ฉันเหงา เธอจะเหงาบ้างหรือไม่
ฉันทุกข์ใจ ไม่มีเธอปลอบขวัญ
ในวันนี้ ซึ่งเรายังห่างกัน
ฤดูกาล แสนเนิ่นนาน จะผ่านไป

ยามห่างไกล หัวใจยังคิดถึง
ความรัก ยังตรึงใจสองเราไว้
ความผูกพัน ยังรอคนของใจ
ความฝันยังสดใส เพื่อรอเธอ

เสร็จงานแล้วรีบกลับนะคนดี
ทุกวินาทีห่วงใย อยู่เสมอ
ทุกคืนวัน ฉันยังคงละเมอ
รอเพียงเธอคืนกลับ ยามห่างไกล