คำว่าเหงา มันยังน้อยเกินไป

คำว่าเหงา มันยังน้อยไป. กับชีวิตที่ไม่มีเธอ มันเหลือแค่ลมหายใจ
เสียง ที่เคยได้ยิน. กับรอยยิ้มของคนที่แสนดี แต่ฉันกลับทำให้หายไป
เพิ่งเข้าใจในคำว่าอ้างว้าง เมื่อวันนี้มันไม่มีเธอยืนข้างๆ เพิ่งรู้มันทรมานมากแค่ไหน

ไม่มีเธอมันเกินกว่าคำว่าเหงา. ไม่มีเรามันยิ่งกว่าไม่เหลือใคร
ตื่นตอนเช้ายังเดียวดาย หลับตาฝันยังเสียใจ
ไม่ใช่แค่เธอที่หาย ชีวิตฉันก็หายไปพร้อมเธอ

มันเคว้งคว้าง เกินอธิบาย มันดูเหมือนโลกมันกว้างใหญ่ แต่ไม่มีทางให้เดิน
รู้ ว่ายังหายใจ. แต่ไม่รู้จะทำเพื่ออะไร เมื่อไม่มีเธออยู่ที่เดิม
เพิ่งรู้ตัวในตอนที่มันสาย ว่าชีวิตของฉันขาดเธอไปไม่ได้
อยากจะย้อนเวลากลับมาได้ไหม