ความทรงจำจากหัวใจ...

นิทานเรื่องนี้ กล่าวว่า มีคน 2 คน เป็นเพื่อนกัน แล้วได้เดินเข้าไปในทะเลทราย ณ จุดหนึ่งของการเดินทาง ทั้งสองคนมีเรื่องทะเลาะเบาะแว้งกันเพื่อนคนหนึ่งได้ตบหน้าเพื่อนอีกคน หนึ่ง ชายผู้ที่ถูกตบหน้า เสียใจเป็นอย่างมาก แต่เขาก็ไม่ได้พูดอะไร เขาได้เขียนข้อความลงบนผืนทรายว่า “วันนี้ เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันได้ตบหน้าฉัน”พวกเขาได้ออกเดินทางอีกครั้งหนึ่ง จนกระทั่ง พวกเขาพบ OASIS (หนองน้ำกลางทะเลทราย)พวกเขาตัดสินใจที่จะอาบน้ำ ชายคนหนึ่งซึ่งถูกตบหน้า ยังมีความเสียใจอยู่แล้วเขาได้เริ่มจมน้ำ เพื่อนอีกคนได้ช่วยชีวิตเขาเอาไว้เมื่อเขาได้แก้ไขเหตุการณ์อันน่าตกใจเป็นที่เรียบร้อยแล้ว เขาได้เขียนข้อความลงบนหินว่าน่า “วันนี้เพื่อนที่ดีที่สุดของฉันได้ช่วยชีวิตฉันไว้”
ชายคนที่ช่วยชีวิตและได้ตบหน้าเพื่อนที่ดีที่สุดของเขา ได้ถามว่า “ทำไม หลังจากฉันตบคุณ คุณถึงได้เขียนข้อความลงบนทราย และตอนนี้ทำไมถึงเขียนลงบนหิน” ชายอีกคนได้ยิ้ม แล้วตอบว่า เมื่อเราเสียใจต่อเพื่อน เราควรที่จะเขียนมันลงบนผืนทราย เวลาที่ซึ่งลมแห่งการให้อภัยจะทำการลบมันออกไป และเมื่อบังเกิดสิ่งที่มีความสุข เราควรจะจารึกมันลงบนหินแห่งความทรงจำจากหัวใจ ที่ซึ่งลมไม่สามารถลบมันออกไปได้