แสงจางหายไปกลับเมฆหมอก
สิ่งหนึ่งตกกระทบหน้าต่างเสียงดัง
สิ่งนั้นก็คือความทรงจำเยือกเย็น เสียงมันดังหยดน้ำฝน
ที่สะกดหัวใจฉัน จนไม่อาจอำลา
ยิ่งแข็งกร้าวขึ้น
กับการจมอยู่กับอดึต
ไม่มีทางไหนจะย้อนเวลาได้เลยหรือ
อยากย้อนเวลากลับไปอยู่ในอ้อมกอดของเธอ
ทุกสิ่ง ณ เวลานี้ ช่างว่างเปล่า
ไปตามเส้นทางที่วกวนและเปียกปอน
หันกลับไปมองความทรงจำของเรา
กลายเป็นสายฝนทุกสิ่งพร่ามัว ฉันคิดถึงเธอ
ทุกหยดน้ำตาของฉัน มีเธออยู่ในใจ
ยิ่งแข็งกร้าวขึ้น
กับการจมอยู่กับอดึต
ไม่มีทางไหนจะย้อนเวลาได้เลยหรือ
อยากย้อนเวลากลับไปอยู่ในอ้อมกอดของเธอ
ทุกสิ่ง ณ เวลานี้ ช่างว่างเปล่า
เวลาที่เราพบกัน เวลาที่เราใช้ร่วมกัน ทั้งหมดสูญหายไปอย่างเสียดาย
ย้อนเวลากลับไปเพื่อกอดฉันไว้เถอะ
ไม่มีทางย้อนเวลาได้เลยหรือ
แม้มีทางเดียว แม้เป็นหนทางสุดท้าย
ก็ไม่หนักหนา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น