เมื่อตำนานความรักเหงา – เหงา
กับกลายเป็นเรื่องเล่า…
ทะเล ฟากฟ้า
สิ่งทั้งสองเคยครองรักกัน…เมื่่อนานมา
แต่ด้วยความอิจฉาของพสุธา…กับแยกกัน
- - - - - - -
ฟากฟ้า และ ท้องทะเล…
ยังคงเป็นสีคราม
แสดงออกถึงความรักที่งอกงามในใจนั้น
ห่างกันสุดฟากฟ้า…
ฝั่งทะเล…ยังมั่นคงผูกพัน
” รัก ” ที่จริงใจนั้น…อย่าวัดกันที่ระยะทาง
- - - - - - -
ฝั่งทะเล…คิดถึงซึ่งฟ้าไกล
น้ำจะก่อระเหยเป็นไอแทนความอ้างว้าง
ฟากฟ้า…
รับรู้ได้ถึงสายใยบาง – บาง
สายฝนไหลมาเป็นทาง…ลบความอ้างว้างให้ทะเล
- - - - - - -
ถึงแม้เรื่องจริงเส้นขนาน…ไม่เคยบรรจบ
แต่รักของเราไม่ติดลบ…ไม่หันเห
อย่างน้อยยังเคียงคู่…ฟากฟ้า…ฝั่งทะเล
แค่นิทานกล่อมเห่…แต่ มั่นคง ไม่ไขว้เขว…ดั่งใจคน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น